Este congreso propón desprazar o foco da historia da arquitectura e da contorna construída desde a terra firme cara ao mar do Arco Atlántico, entendido como un espazo xeográfico transfronteirizo, historicamente interconectado e culturalmente plural.

 

Este congreso convida a investigadores, profesionais e colectivos a reflexionar sobre o litoral atlántico como territorio construído. El Arco Atlántico concentra litorais intensamente transformados, infraestruturas portuarias e enerxéticas en expansión, patrimonios marítimos (industriais e vernáculos) ligados aos oficios do mar, e dinámicas turísticas que reconfiguran a paisaxe, a economía e a vida cotiá das comunidades costeiras. Fronte á visión do mar como límite, propoñemos abordalo como espazo arquitectónico e cultural, atravesado por redes históricas e contemporáneas, e como interface crítica entre ecoloxía, economía e sociedade.

 

O congreso asume que o mar non é un baleiro fronte á arquitectura, senón un territorio construído: polas súas infraestruturas (cables submarinos, diques, parques eólicos mariños, piscifactorías), polas súas redes de mobilidade e comercio (roteiros de cabotaxe e transatlánticas), polas súas arquitecturas do mar-paisaxes culturais (portos, barrios mariñeiros, estaleiros, carpinterías de ribeira, conserveiras ou sistemas de pesca e almacenamento). Así mesmo, considera o litoral como interface crítica entre dinámica oceánica, transformacións urbanas, políticas turísticas e vulnerabilidades climáticas.